«در دنیای مجازی، بی‌پروایی در گفتار و فاش و دریده‌گویی مذموم نیست ولی در دنیای حقیقی غیر قابل درک بوده و باعث از بین رفتن "اندوخته‌های اجتماعی" گوینده می‌شود، چنان‌که فریاد‌زدن در بیابان مجاز و در سالن اپرا ناپسند است.»
با کمی دیگر مخلفات، از وبلاگ گوشزد. البته توضیحی که در پايین می‌آورم مربوط به اين تکه از نوشته نیست.
هر چند بی‌پروا نوشته، امّا مشکل تحليلی گوشزد اين است که انسان را به‌کل موجودی "عقل‌مدار" فرض کرده است و بر همين اصل، مقوله‌ی "خواست/لذّت" در انسان را محصول "منطق" او دانسته است. موضوع جالبی است برای نوشتن... اگر فرصت کنم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر