در آمستردام، يک عرب مسلمان مراکشی، يکی از فيلمسازان برجسته‌ی هلندی به نام تئو وان‌گوگ را در روز روشن با ضربات چاقو و شليک چند گلوله به قتل می‌رساند. "گناه نابخشودنی" اين فيلمساز اين بوده که از رابطه‌ی ستم‌بار زن و مرد مسلمان در کشورهای عربی فيلمی تهيه کرده بود. پس از اين جنايت، در گوشه و کنار هلند اعتراضاتی مردمی شکل گرفت که بعضی‌شان تا حدودی راديکال بود. گفتنی‌ست قبل از ترور، وان‌گوگ به قتل تهديد شده بود و پليس را نيز از اين موضوع مطلع کرده بود، امّا هيچ اقدامی برای محافظت از وی صورت نگرفته بود.
نويسنده‌ای، در تحليلی عجيب، از اين واقعه چنين نتيجه‌گيری کرده است که «راسیسم و فاشیسم جدی‌ترین خطر برای آینده تمام اروپا است»، تو گويی ترور يکی از افتخارات ملّی هلند، نه تنها "خطر" محسوب نمی‌شود که بايستی به تروريست "عزيز" مدال افتخار هم داد! بايستی به ايشان يادآور شد: خطر جدّی برای اروپا راسيسم و فاشيسم نيست، بل‌که تروريسم رو به گسترش اسلام فناتيک است که متأسفانه دولت‌های اروپايی، به‌خاطر مصلحت‌های سياسی خود از آن غافل مانده‌اند. دولت‌های اروپايی، برای آن‌که درمقابلِ مبارزه‌ی آمريکا بر عليه تروريسم صف‌آرايی کنند، چشم خود را بر رشد فزاينده‌ی فناتيزم عربی-اسلامی -حتا درون قلمرو خويش- بسته‌اند. تهديد جدّی در واقع، سيل پناهجو و زاد و ولد تصاعدی اعراب مراکشی و الجزايری در اروپای غربی است، کسانی که به خاطر جزم‌های فکری-عقيدتی و فرهنگ بسيار خشن خود، امکان سازگاری و جذب‌شدن در جوامع مدرن را ندارند.