امروزحدوداً دهسالِ پیش، وقتی آمریکا و متحداناش به افغانستان و سپس عراق حمله کردند، بسیاری در نقاط مختلف جهان و بیشتر در اروپا، در ضدیت با جنگ به تظاهرات پرداختند. آنموقع اسم این یورش را "جنگ با تروریسم" گذاشته بودند. پس از نه سال، وقتی باز آمریکا و متحداناش -اینبار با ظاهری متفاوت- در کشورهایی نظیر تونس، مصر، لیبی، سوریه (ادامه دارد) انقلاب و جنگ داخلی بهراه انداختند و علناً نیروی نظامی پیاده کردند، همانها که مخالف جنگ بودند به پشتیبانی از آن پرداختند، زیرا نام این یورش دموکراتیکساز، به "بهزیرکشیدن دیکتاتور" تغییر کرده بود.
درون دفتر مردهی زندگیام جاری شدم
و هر برگ را دوباره زيستم.
...
امروز،
بر بام کوتاه زندگیام
بر مدار تکرار
بیانتها وزيدم...[+]
خوب که دقت کنیم ، میبینیم که گردانندگان صحنهی جنگ هیچ تغییری نکردهاند. همانها که در جنگ عراق بودند، امروز نیز -البته زیر نامی دیگر- در لیبی حضور دارند. این نشانگر واقعیتی کلیدی است: این سلسله عملیات، بر پایهی هدفی یگانه توسط تیمی یگانه طرحریزی و اجرا شده است.
این هنر گردانندگان جهان است که ایرادهای کار خود را در مسیر تاریخ، شناسایی و رفع میکنند. گردانندگان جهان، مسلح به پراگماتیسم، نیک میدانند که عامهی مردم، به بازکردن پوستهی حوادث علاقهای ندارند و ساده میشود ذهنشان را توسط "رسانهی مسلط" ساخت و بهکار گرفت.
جهان امروز هم مثل جهان دیروز، تابع مد است. روزگاری جنگ چریکی مد بود و امروز "دموکراسیخواهی"! روزگاری فلسفهی "خوشباشی" و هیپیایسم طالب داشت و امروز، "امنیت ملی" و جنگ با برهمزنندگان آن. امروز نیز -مثل هر روز- هیجان کارسازتر است تا تحلیل منطقی بهدور از هیاهو. هیجان خوراک روان آدمیست و به دل لذت میدهد؛ کار فکری و تامل موشکافانه اما طاقتفرساست و حوصلهسربر. از آن گذشته، انسان امروز -از نوع غربیاش تا دورترین نقطهی شرق- اینقدر در زندگی غرق است و گرفتار، که سعی میکند به دم دستترین راه حل چنگ بزند. همین واقعیت رمز موفقیت رسانهی مسلط و ارباب آن است که باب روز تولید و توزیع میکنند.
برای کسانی که خود را در قبال زندگی خویش و آیندگان مسئول میدانند، تحقیق کافی و تامل مضاعف در رخدادهای روز اجتنابناپذیر است. این یک وظیفهی عمومی است با هر تعلق خاطر و دیدگاه سیاسیای که داریم. اینترنت خانهی دگراندیشی است. از آن، بایستی آنطور که شایسته است بهره گرفت و فکر را ورزش داد تا نتوانند بهسادگی بر موجهای خودساخته سوارمان کنند.
۲ نظر:
سلام مجید
الآن با وبلاگ شما آشنا و نوشته پر ارزش ( جهان سرگردان بر مدار تکرار! ) را خواندم . اگر وقت داری و در همین رابطه میتوانی نوشته ای که هشت ماه پیش تحت عنوان ( در دنیا چه میگذرد ؟ )را ملاحظه و با رویدادهای کنوی و آینده مقایسه بفرمائید .
آدرس نوشته http://iran-asha.blogfa.com/post-119.aspx
با تشکر
رشید دمهری
آقای دمهری ارجمند!
یادداشت پرمغز شما را خواندم و استفاده کردم. در همین رابطه و از دیگر زوایا، یادداشتهایی در همین صفحه موجود است که برای تبادل آرا مفید هستند.
به هر حال، خوشحالم از آشناییتان و شکی نیست که از کارهای قلمی شما بسیار میشود آموخت.
موفق باشید.
ارسال یک نظر